طُوبَى لِمَنْ شَغَلَهُ عَیْبُهُ عَنْ عُیُوبِ النَّاس.
خوشا بحال کسی که عیب خودش او را از عیب دیگران مشغول کرده است.
نهج البلاغه، خطبه ۱۷۶
