النّاسُ فِی دارِ سَهْوٍ وَ غَفْلَةٍ یَعْمَلُونَ وَلا یَعْلَمُونَ فَاِذا صارُوا إلى الآخِرَةِ صارُوا اِلى دارِ یَقینٍ یَعْلَمُونَ وَ لا یَعْمَلُونَ.
مردم [در این دنیا] در خانه بىخبرى و غفلت بسر مىبرند، پس هر کارى را انجام مىدهند، نمىدانند [ثمرش را] و چون به خانه آخرت روند، به وادى یقین در آیند و همه چیز را بدانند و لکن نتوانند عمل سودمندى را در آنجا براى خویش انجام دهند.
مصابیح الانوار، ج ۲، ص ۲۷۱