دوازدهم اردیبهشت ماه سالروز شهادت معلّمی بزرگ، عالمی فیلسوف ، فقیهی عارف و مفسّری مجاهد می‌باشد . آری، در چنین روزی استاد مرتضی مطهری به دست کوردلان منافق در سال ۱۳۵۸ به شهادت رسید.
به واقع می‌توان ادّعا کرد که یکی از شخصیت‌های برجسته در شکل‌گیری و پیروزی انقلاب اسلامی ایران آن شهید عزیز بود.
ایشان از سال ۴۲ به بعد با تلاش وسیعی به تبیین فرهنگ اسلامی در جامعه پرداخت و همراه با دیگر روحانیان مبارز رسالت بزرگ تدوین فرهنگ انقلاب را به عهده داشت.
فعالیت شهید مطهری در «حسینیه ارشاد» و «مسجد جاوید» و «مسجد الجواد» در بین سالهای ۱۳۴۲ تا ۱۳۵۰ شاهد این مطلب است.
استاد مطهری یکی از کسانی بود که در کنار مبارزه با رژیم شاهنشاهی، بر مبارزه علیه رژیم اشغالگر قدس نیز اصرار داشتند. در سال ۱۳۴۸ و با وقوع جنگ شش روزه اعراب و اسرائیل، ایشان به همراه مرحوم «علامه طباطبایی» و آیت الله حاج ابوالفضل موسوی زنجانی ، بیانیه‌ای منتشر و از مردم تهران خواستند که برای کمک به مردم مظلوم فلسطین کمک‌های لازم را جمع‌آوری کنند.
این تلاش‌ها و مبارزات باعث شد که رژیم شاهنشاهی در سال ۱۳۵۱ ایشان را دستگیر و ممنوع المنبر کنند.
شهید مطهری معتقد بود که برای پیروزی انقلاب اسلامی لازم است که دو قشر فرهیخته جامعه، یعنی طلاب و دانشجویان به شکل عملی منسجم شوند و از این رو برای ایجاد وحدت بین حوزه و دانشگاه تلاش نمودند. ایشان در بین سالهای ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۵ شمسی که اختناق شدید توسط رژیم شاه حاکم بود به تشکیل جلسات مخفی در تهران و قم برای دانشجویان و طلاب پرداختند.
همچنین تلاش‌های ایشان در کمک به خانواده زندانیان سیاسی مسلمان، و تدوین کتابهای اساسی برای هدایت جامعه اسلامی را نباید فراموش کرد.
امام خمینی (ره) در اینباره چنین فرمودند:«آثار قلم و زبان او بی‌استثنا آموزنده و روان‌بخش است و مواعظ و نصایح او که از قلبی سرشار از ایمان و عقیده نشأت می‌گرفت برای عارف و عامی سودمند و فرح‌زاست.»
هنوز چند ماهی از پیروزی انقلاب اسلامی نگذشته بود که منافقین (گروهک فرقان) که نمی‌توانستند شاهد خوشحالی مردم از پیروزی انقلابشان باشند، با ترور آن «معلّم بزرگ» در شب یازدهم اردیبهشت ۱۳۵۸ ، ملّت ایران و امام امّت را در عزای فقدان یکی از بزرگترین شخصیت‌های اسلامی و انقلابی نشاندند.
 در بخشی از پیام حضرت امام به مناسبت شهادت آیت الله مرتضی مطهری چنین آمده است:
« … تسلیت در شهادت شخصیتی که عمر شریف و ارزنده خود را در راه اهداف مقدس اسلام صرف کرد و با کجرویها و انحرافات مبارزه سرسختانه کرد ؛ تسلیت در شهادت مردی که در اسلام‌شناسی و فنون مختلفه اسلام و قرآن کریم کم‌نظیر بود، من فرزند بسیار عزیزی را از دست داده‌ام و در سوگ او نشستم که از شخصیت‌هایی بود که حاصل عمرم محسوب می‌شد.
در اسلام عزیز به شهادت این فرزند برومند و عالم جاودان، ثلمه‌ای وارد شد که هیچ چیز جایگزین آن نیست.
… من اگرچه فرزند عزیزی که پاره تنم بود، از دست دادم لکن مفتخرم که چنین فرزندان فداکاری در اسلام وجود داشت و دارد.
… ترورها نمی‌تواند شخصیت اسلامی مردان اسلام را ترور کنند…»
یاد و خاطره آن شهید عزیز گرامی و راهش پر رهرو باد…